հրապարակված է 03.07.2018 | ա-ակտուալ արվեստ |
սցենար. Ալբերտ Ստեփանյան-ինքնաերկխոսություն
Եվ ամեն անգամ, երբ ինքնությունը կանգնում է ճգնաժամային իրադրության առաջ, սկսում են ստեղծվել նոր տեքստեր...
հրապարակված է 07.06.2018 |
լուսավորության պատմական որոգայթները (հատվածներ)

Երեխայի համար ո՛չ թե աշխատանքն է տանում սեփականության, այլ ցանկությունը: Ցանկությունը նրա իրավունքն է առ ամենայն ինչ: Նրա կամքը նրա ճանապարհն է դեպի իր ունեցվածքը: Ի՜նչ զվարթ է նա, երբ իր գահին է, եւ օ՜, ի՛նչ աղետ է նրան դժգոհ տեսնելը:

հրապարակված է 26.05.2018 | ա-ակտուալ արվեստ |
գորգից զբոսայգի եւ հետ․ արդիության լարումների բովում
…գորգազարդ զբոսայգին մոտավորապես նույնն է, ինչ գորգի վրա գորգի պատկեր նկարելը հավաստիանալու, որ գորգ ունես:
հրապարակված է 01.05.2018 |
ոչ բռնի գործողությունների 198 մեթոդ

«Ոչ բռնի գործողությունների 198 մեթոդ»-ը մինչ օրս համարվում է ցանկացած ընդդիմադրի մեթոդական գործիքակազմի բաղկացուցիչ մասը, որը լույս է տեսել 1973 թվականին:

հրապարակված է 27.03.2018 | ա-ակտուալ արվեստ |
դուինեզյան էլեգիա
Ո՞վ, եթե ճչամ, ո՞վ ինձ կլսի լույս հրեշտակների կարգերից անթիվ։ Եվ թե լսի էլ...
հրապարակված է 18.03.2018 | գայանե պապիկյան |
Մարինե Պետրոսյանի մանիֆեստը / քննարկում
ներկայացնում ենք Մարինե Պետրոսյանի մանիֆեստը եւ հետեւած բուռն քննարկումը կատարված 2018 թվի մարտի 14-ին, Ակտուալ ակումբում։
հրապարակված է 17.03.2018 | ա-ակտուալ արվեստ |
բնավորություն եւ սրբանային տարփանք
Հայտնի է, որ սատանայի՝ իր սիրեցյալին նվիրած ոսկին փոխակերպվում է աղբի, երբ նա հեռանում է, իսկ սատանան, հարկավ, ոչ այլ ինչ է, եթե ոչ ճնշված անգիտակցական բնազդային կյանքի անձնավորումը:
հրապարակված է 02.03.2018 | ա-ակտուալ արվեստ |
Հուսեռլի ֆենոմենոլոգիայի հիմնարար գաղափարը. ինտենցիոնալություն
Ուրիշին ատելը դեպի նա պայթելու եւս մի միջոց է, հանկարծակի օտարականին դեմ առ դեմ հայտնվելու, որի մեջ տեսանք, որի մեջ նախ հանդուրժեցինք «ատելի»-ի օբյեկտիվ որակը:
հրապարակված է 11.11.2017 |
«անաստված» կինոթատրոնը» կինովիպակի քննարկում [1]
Գեւորգ Տեր-Գաբրիելյանի «Անաստված» կինոթատրոնը» կինովիպակի քննարկում /մաս առաջին/
հրապարակված է 09.11.2017 |
պոստմոդեռնիզմի մասին

Վերջապես՝ ճշմարտության՝ հարաբերական լինելն ազդարարելն ու գիտակցելն օգուտ է ավելի, քան հակառակ հայտը, որն իսկույն բերում է պրիմիտիվ իշխանական դիսկուրսի, իսկ տվյալ պնդումը՝ ավելի իմաստուն հայտ է օպոզիցիոն դիսկուրսի: