Հոլիսի 24-ին Գյումրին այլեւս հռչակվեց ՀՀ Մշակութային Մայրաքաղաք (ՀՀՄՄ)

...կին եւ տղա­մարդ, ար­դեն իսկ կռիվ է: Սի­րել չի նշա­նա­կի մի­այն փա­ղաք­շել, սի­րել կն­շա­նա­կի նաեւ հաղ­թել: Առանց էդ կռ­վի սե­ր չի լի­նի: Բայց հա­րա­բե­րու­թյան մեջ կա այն­պի­սի որդ, որը կա­րող է հասց­նել ող­բեր­գու­թյան

արտերիան սկսում է ներկայացնել "ա-ակտուալ արվեստ" ամսագրում հաջորդաբար տպագրված` Լեւոն Ներսիսյանի դասախոսությունները

"Ինքնագիր" գրական ակումբի դասախոսությունների շարք "Ուտոպիանա" կազմակերպության գրասենյակում: Հանդիպում փիլիսոփա, գրականագետ Ժիրայր Մալխասյանի հետ:

Սովորաբար արվեստ կոչվելու հավակնությունը վկայում է դրա բացակայությունը, ավելի շուտ խոսում` արվեստի տանիքի պահանջի մասին: Տանիքի ու պարիսպի:

Ամեն տե­սա­կի մերկացումը` լի­նի դա պա­րա­հան­դե­սա­յին զգես­տի հա­մար­ձակ բաց­ված­քը կամ շր­ջազ­գես­տի թա­փա­հա­րու­մը պարի ժա­մա­նակ, ըն­դեր­քի` կնոջ ամե­նա­թա­քուն տե­ղի մաս­նա­կի մեր­կա­ցումն է:

Այստեղ մարդկային գլխի արդյունքները երեւում են սեփական կյանքով օժտված, իրար հետ ու մարդկանց հետ հարաբերության մեջ գտնվող ինքնակա գոյակներ: Նույնն է լինում ապրանքային աշխարհում մարդկային ձեռքի արդյունքների նկատմամբ:

...հիմա մենք արժենք իրար՝ թե վերադաս, թե ստորադաս, նախագահ, թե քաղաքացի, գե­նե­րալ, թե շարքային:

Եվ ոչ միայն Հիտլերի ու Մուսոլինիի պատմական ֆաշիզմը, որն այդքան մեծ հաջողությամբ կարողացավ մոբիլիզացնել եւ օգտագործել զանգվածների ցանկությունը, այլեւ այն ֆաշիզմը, որ մեր բոլորի մեջ է` մեր մտքերում եւ առօրյա վարքում, - այն ֆաշիզմը, որ ստիպում է մեզ սիրել իշխանությունը, տենչալ հենց այն, ինչը տիրում է մեզ ու շահագործում:

Ներկայացնում ենք Մեսրոպից դեպի Մաշտոց դասախոսությունների շարքի շրջանակներում Սերգեյ Ստեփանյանի երկրորդ բանախոսութույունը, որ շարունակությունն ու անդրադարձն է նրա առաջին` "Ճանաչել զիմաստություն եւ զխրատ, ..." Մաշտոցի նշանաբանին նվիրված բանախոսության