Երեւակայական աշխատանքը կարծես թե հնարավոր է գրական լեզվով միայն – քանի որ գրական լեզուն է մտքի լեզուն - որով տարանջատված բարբառներն ու խոսվածքները, որոնք արդեն իսկ կան առտնին մակարդակում, կարող են վերառնվել ամբողջի մեջ` իբրեւ դրա մասը կազմող անքակտելի ու միմյանց հետ հարաբերելի միավորներ:

...լեզուի պակասը կամ անոր բացակայութիւնը ոչ այնքան եզրերու անգոյութեան կը վերաբերի – որ անշուշտ կարելի է դարմանել կամ ջանալ դարմանել - որքան լեզուի մտածումին։

բացառիկ ընթերցում "ակումբ" ակումբում եւ բուռն քննարկում

Օրեր առաջ կայացավ Շուշան Ավագյանի եւ լուսինե թալալյանի "Զարուբյանի կանայք" վեպի շնորհանդեսը:

Մոտ 600-700 ունկնդիրների ներկայությամբ, առանց կանխավ հայտարարելու, նվագեցի Բախի վեց սյուիտներից երկուսը` non-stop, առանց մասերի մեջ կանգառների: Համերգի վերջում ինձ հարցնում էին. “Ի՞նչ թեմաներով էիք իմպրովիզ անում”…

Արգենտինայում պոետները տպագրվում են 300-500 օրինակով, եւ մեծ մասամբ՝ նվիրում իրենց գրքերը...

ֆենոմենոլոգիան ենթադրում է մեր համոզմունքն առկախելու ժեստ

Արդյունքն ինքը Զրույցն է` որպես մտքի ծավալման վայր, որպես ինքնաձեւավորվող իրա-դարձություն: Փոխադարձ վկայության շնորհիվ այն բացահայտվում է որպես τόπος – տեղ, հենարան, համեմատաբար հուսալի հիմք: Իսկ մասնակիցների համատեղ բեմելը ոչինչ այլ բան չէ, քան կոնֆիգուրատիվ ներկայացում Զրույցի բեմահարթակում:

"ինքնագիր" գրական ակումբը ներկայացնում է ֆրանսահայ մտավորական Ժիրայր Մալխասյանի "աջ ու ձախի հակադրութիւնը եւ ժողովրդավարութիւնը" թեմայով դասախոսությունը, "ականաթ" գալերի-սրճարանում:

Արմեն Շեկոյանն իր 60-ամյակին նվեր արեց բոլորիս, երեք ժամ բանաստեղծություններ կարդալով "ականաթ" գալերի-սրճարանի եւ "ինքնագիր" գրական ակումբի կազմակերպած երեկոյում