Ուրեմն, ի՞նչ է գիրքն իբրեւ մեզ մեծ անակնկալ մատուցած վաղեմի ծանոթ: Գիրքը աշխարհն է որպես գիտելիք:

Կարեն Դեմիրճյանի 85-ամյակի կապակցությամբ Խնկո Ապոր գրադարանի «հանդիպում» ակումբում տեղի ունեցավ «Հանրային տարածքներ. ճարտարապետության հանրայնացում» քննարկումը

ներկայացնում ենք Աշոտ Ոսկանյանի «Չարենցի ժամանակը. ոգու մասին» գրքի շնորհանդեսի եւ կլոր-սեղանի տեսագրությունը

ներկայացնում ենք լուսանկարիչ Գագիկ Հարությունյանի հանդիպման տեսագրությունը կայացած «Միրզոյան գրադարանում»

«ակտուալ արվեստ» եւ «փրինթինֆո» հրատարաչությունների համատեղ հրատարակությամբ լույս է տեսել Աշոտ Ոսկանյանի «Չարենցի ժամանակը» ստվարածավալ աշխատությունը

փիլիսոփա Աշոտ Ոսկանյանի հետ հարցազրույց է վարում փիլիսոփա Ժիրայր Մալխասյանը

Նա արձակում էր մոլերանդության աստիճանի հասնող նվիրում հեղափոխության գործին եւ այնպիսի ատելություն ճնշողների հանդեպ, որ կարելի էր ահաբեկվել: (Յակով Շումյացկի, կալանավոր) He radiated, selflessly to fanaticism, devotion to the revolution and such a hatred for the oppressors, from which it became scary. (Jakob Shumyatzki, exile)

Եթե նույնիսկ հայերի եւ հրեաների տեքստային ժողովուրդ լինելու գաղափարը ընդունվի որպես թե մի աքսիոմա, որը ապացույցի կարիք չունի, միեւնույն է առաջանում է մի շատ կարեւոր հարց, որն է` արդյոք կարե՞լի է հայերին եւ հրեաներին դնել տեքստայնության միեւնույն կշռային սանդղակի վրա եւ ասել, որ հայերը նույնքան տեքստային են որքան հրեաները:

Արվեստագետը՝ ստեղծելով ընտանիք, փորձում էր ժամանակավորապես բթացնել այն կորուստը, որն անփոխարինելի է եւ անդառնալի․ իր ողջ կյանքում նա խաբում էր՝ հասարակության մեջ իրեն վերահայտնագործելու համար։

Ցեղի մանկության հասակը քնարերգող իր յերկերը կլանում եր աճող սերունդը։ Իր խոսքը հնչում եր ծերերի ականջին վորպես ժողովրդական դարավոր իմաստություն։ Անմահանալու համար նա չեր սպասում մահվան։ Բայց մահանալով, ինչպես ինքն եր ասում Ղազարոս Աղայանի մասին, «իսկապես վոր մեռավ»: