Հայտնի է, որ սատանայի՝ իր սիրեցյալին նվիրած ոսկին փոխակերպվում է աղբի, երբ նա հեռանում է, իսկ սատանան, հարկավ, ոչ այլ ինչ է, եթե ոչ ճնշված անգիտակցական բնազդային կյանքի անձնավորումը:

Ուրիշին ատելը դեպի նա պայթելու եւս մի միջոց է, հանկարծակի օտարականին դեմ առ դեմ հայտնվելու, որի մեջ տեսանք, որի մեջ նախ հանդուրժեցինք «ատելի»-ի օբյեկտիվ որակը:

...իսկ աւելի ճարպիկները արշալոյսից գոյներ են վերցնում եւ հողի հետ շաղախելով թռչուններ ու զանազան թեւաւոր եզներ են նկարում իրար մերկ ու բրոնզացած մարմինների վրայ…

Գեւորգ Տեր-Գաբրիելյանի «Անաստված» կինոթատրոնը» կինովիպակի քննարկում /մաս երկրորդ/

Գեւորգ Տեր-Գաբրիելյանի «Անաստված» կինոթատրոնը» կինովիպակի քննարկում /մաս առաջին/

Վերջապես՝ ճշմարտության՝ հարաբերական լինելն ազդարարելն ու գիտակցելն օգուտ է ավելի, քան հակառակ հայտը, որն իսկույն բերում է պրիմիտիվ իշխանական դիսկուրսի, իսկ տվյալ պնդումը՝ ավելի իմաստուն հայտ է օպոզիցիոն դիսկուրսի:

«դալան» ցուցասրահում հոկտեբմերի 7-ին բացվեց Շուշան Պետրոսյանի «որտեղ են ապրում ընկերները» ցուցահանդեսը

Սխալ է ասել, թե իշխանությունը նրան տրվել էր որպես ճակատագրի պարգեւ: Ստալինին օգնեցին այն վերցնել: Առաջինը, Զինովյեւն ու Կամենեւը: Ի հակառակ Իլիչի կամքի: It would be wrong to consider his power as a gift of fate. Stalin was assisted to take power. First of all, by Zinoviev and Kamenev. Against the will of Lenin.

Երբ մի ազգ, դարավոր աղետներից, երկար քնից հետո սկսում է զարթնել, սկսում է հասկանալ, թե ինչ է նրան պակասում, մենք ասում ենք, որ այդ ազգը հասել է ինքնաճանաչության։ Ինքնաճանաչությունը ինքնաքննությունն է։ Քննել ինքն իրան, որոնել ու գտնել իր պակասությունները - ահա ինքնաճանաչ ազգի գործը։

Ռուսական սիմվոլիզմի մյուս շրջանն ավելի հստակ կոորդինատներ ունի: 1901 թ. Մոսկվայում՝ Մ. Ս. Սոլովյովի (Վլադիմիր Սոլովյովի եղբոր) տանը, եւ վերջինիս առաջարկով քսանամյա մի երիտասարդ՝ ոմն Բորիս Բուգաեւ, հռչակվում է որպես Անդրեյ Բելի եւ հենց ինքը վերածվում Սիմվոլի: