1997թ. ապրիլի 9-ին Հայկական ժամանակ օրաթերթում տպագրվեց Արվեստ եւ քաղաքականություն հոդվածը` մարտի 17-ին Ազգային ժողովում կայացած Սեւ Հենդոյի ցուցահանդեսի առիթով:

Նոյեմբերի առաջին շաբաթում արձանագրված թերեւս ամենաուշագրավ թատերական իրադարձությունը Նամուսի նոր բեմադրությունն էր, որը ներկայացվեց Նարեկացի Արվեստի միության եւ Նորարար փորձառական արվեստի կենտրոնի (ՆՓԱԿ) բեմերում:

Լողալ, Գալարում, Ավազան, Կոդ, Հեռացածը, այսպիսի եւ նման այլ անվանումներ՝ զուգակցելով կտավները, կարծես քիչ բան են հայտնում վերջիններիս մասին: Սակայն, գուցե եւ այդպես չէ:

Եթե Դանիիլ Խարմսի (1905-1942) արձակը որոշ չափով ծանոթ է (չնայած, հիմնականում ընթերցվում եւ ընկալվում է որպես անեկդոտ), ապա համարյա չեն ընթերցվում բանաստեղծությունները, որոնք հետազոտողներից մեկը համեմատում էր Խուան Միրոյի, Մոնդրիանի, բայց ամենից շատ՝ Պաուլ Կլեեի նկարների հետ, իսկ դրանցից ոմանք նմանեցնում էր Սեզանի խնձորներին:

Ֆրանսիական Գրքի ազգային կենտրոնը ամեն տարի կազմակերպում է որեւէ արտասահմանյան երկրի գրականությանը նվիրված փառատոն: Հոկտեմբերի երկրորդ կեսին անցկացված Հայաստան – Հայաստաններ փառատոնը նվիրված էր մեր երկրի անկախության 20–ամյակին:

Հոկտեմբերի 26-ին կայացավ մի իրադարձություն, որը միչեւ հիմա էլ քննարկման առարկա է արվեստասեր հանրության շրջանում:

Թերեւս, առաջին հայացքից կարող է թվալ, որ Սլաքավարը ֆիլմի կառուցվածքը բավական սխեմատիկ է: Մյուս կողմից, այդ ֆիլմում այնքան կինեմատոգրաֆիկ նրբերանգներ են տեղավորվել, որ ապշում ես: Եւ սկսում ես գիտակցել, որ ցանկացած լավ ֆիլմում ժամանակի ավելի շատ հոսքեր կան, քան իրական կյանքում:

Հոկտեմբերի 14-18-ը կկայանա Արեւորդի 3-րդ միջազգային բնապահպանական փառատոնը (փառատոնի տնօրեն` Ռուբեն Խաչատրյան): Իհարկե, բոլորիս են հայտնի "միջազգային" բառի շահարկումները մեր իրականության մեջ, ինչը ոչ միայն չի վերաբերում այս փառատոնին, այլեւ մեկ այլ հնչեղություն է ձեռք բերում Արեւորդիի դեպքում:

Мариам Петросян «Дом, в котором…» М.: Livebook/Гаятри 2009 Когда сталкиваешься с чем-то необычным, то или отметаешь это от себя, считая малоинтересным, или робеешь. Второе происходило мной и в процессе, и по окончанию чтения «Дома, в котором…». Сознание не покидало мистическое наитие: книга навеяна Космосом. Стиль, композиция, образы – все взято будто извне, соткано из мириад частиц насыщенной атмосферы и усвоено чутким мастером, умеющим прислушиваться к себе и одновременно ловить отголоски страждущих душ из Зазеркалья. Уверена: каждый воспримет эту книгу (960 страниц мелким шрифтом) по-своему, выделит что-то понятное и родственное для себя и отстранит остальное, возможно, не менее важное. Я заранее прошу снисхождения за попытку говорить о «Доме…», приблизиться к нему и тем разочаровать автора. Но молчание – это форма критики, притом не самая честная.

Ժամանակակից արվեստի գլոբալացված աշխարհում յուրօրինակ ու որոշակի համատեքստին առանձնահատուկ թվացող նախաձեռնությունը, կամա թե ակամա, կարող է հայտնվել արվեստի տրամասային կամ ինստիտուցիոնալ զարգացումների նորաձեւության հերթական հոսանքի հորձանուտում: