Այլ կերպ ասած` պատմությա՞ն, թե՞ պատմագրության արդյունք է հայ ժողովուրդը:

Հայ Մատենագրութեան Թուանշանային Գրադարանը ներկայացնում է Յարութիւն Մարութեանի դասախոսությունը Հայաստանի ամերիկեան համալսարանում

...արդյո՞ք գործազուրկը իր ժամանակը ստեղծագործաբար տնօրինելու առումով շատ ավելի ինքնուրույն չէ, քան արվեստագետը

Հայ Մատենագրութեան Թուանշանային Գրադարանը ներկայացնում է Գրիգոր Պլտեանի դասախոսությունը Հայաստանի ամերիկեան համալսարանում

2004 թվականին Էլֆրիդե Ելինեկը գրականության բնագավառում արժանացավ Նոբելյան մրցանակի եւ չմեկնեց մրցանակի հանձնման հանդիսավոր արարողությանը...

Սկզբում կին սուբյեկտի գործողության դաշտը սեփական տունն էր: Հետո նա գտավ փորձարկումների ու մտորումների ավելի հետաքրքիր ու ծավալուն թեմա` սեփական տաբուազերծված մարմինը

նույն Փամուքը գրում է. “Ես չեմ ցանկանում ծառ լինել, այլ ցանկանում եմ լինել ծառի իմաստը”:

հայ առաջին արվեստագիտական պարբերականն էր, որտեղ տպագրվում էին արվեստի բոլոր ճյուղերի վերաբերյալ պատմական եւ տեսական հոդվածներ, գեղագիտության եւ արվեստի փիլիսոփայության հարցեր մեկնաբանող աշխատություններ, ինչպես նաեւ գրականության, գրականագիտության հիմնախնդիրներին նվիրված նյութեր:

Հայոց աշխարհն անապատականներից եւ ճգնավորներից չեր բաղկացած, այլ մի սովորական աշխարհ եր, ուր մարդկային կյանքը հյուսված եր առորյա չար ու բարիքից, մրցումներից եւ կրքերից, վորոնք առաջացնում եյին անկարգություններ:

Գիտելիքի եւ իշխանության միջեւ կապը, որը ստեղծում է “Արեւելքցուն” եւ այդպիսով ոչնչացնում նրան որպես մարդ արարած, ինձ համար չի կարող բացառապես ակադեմիական խնդիր լինել։ Այն ակնհայտորեն մեծ կարեւորություն ունեցող մտավորական խնդիր է։