...իսկ աւելի ճարպիկները արշալոյսից գոյներ են վերցնում եւ հողի հետ շաղախելով թռչուններ ու զանազան թեւաւոր եզներ են նկարում իրար մերկ ու բրոնզացած մարմինների վրայ…

Նոյեմբերի 2-ին Չարենցի տուն-թանգարանում կայացավ «Տիգրան Մանսուրյանը եւ Չարենցի ռոյալը» համերգը:

Գեւորգ Տեր-Գաբրիելյանի «Անաստված» կինոթատրոնը» կինովիպակի քննարկում /մաս երկրորդ/

Գեւորգ Տեր-Գաբրիելյանի «Անաստված» կինոթատրոնը» կինովիպակի քննարկում /մաս առաջին/

Երբ մի ազգ, դարավոր աղետներից, երկար քնից հետո սկսում է զարթնել, սկսում է հասկանալ, թե ինչ է նրան պակասում, մենք ասում ենք, որ այդ ազգը հասել է ինքնաճանաչության։ Ինքնաճանաչությունը ինքնաքննությունն է։ Քննել ինքն իրան, որոնել ու գտնել իր պակասությունները - ահա ինքնաճանաչ ազգի գործը։

Ռուսական սիմվոլիզմի մյուս շրջանն ավելի հստակ կոորդինատներ ունի: 1901 թ. Մոսկվայում՝ Մ. Ս. Սոլովյովի (Վլադիմիր Սոլովյովի եղբոր) տանը, եւ վերջինիս առաջարկով քսանամյա մի երիտասարդ՝ ոմն Բորիս Բուգաեւ, հռչակվում է որպես Անդրեյ Բելի եւ հենց ինքը վերածվում Սիմվոլի:

Մի վայր, ուր հավատն արդեն վաղուց ուսմունքն էր դարձել՝ հենվելով գթացող հոգու ու պայծառ մտքի վրա. շատ է հավանական, որ այս ուղին չընտրած բազմաթիվ հավատներ մարեն, եթե արդեն չեն մարում:

ներկայացնում ենք Աշոտ Ոսկանյանի «Չարենցի ժամանակը. ոգու մասին» գրքի շնորհանդեսի եւ կլոր-սեղանի տեսագրությունը

«ակտուալ արվեստ» եւ «փրինթինֆո» հրատարաչությունների համատեղ հրատարակությամբ լույս է տեսել Աշոտ Ոսկանյանի «Չարենցի ժամանակը» ստվարածավալ աշխատությունը

փիլիսոփա Աշոտ Ոսկանյանի հետ հարցազրույց է վարում փիլիսոփա Ժիրայր Մալխասյանը