Վարդան Ազատյանի "Արվեստաբանություն եւ ազգայնականություն. միջնադարյան Հայաստանի եւ Վրաստանի արվեստները 19-20-րդ դդ. Գերմանիայում" մենագրության հրատարակությանն ընդառաջ, ներկայացնում ենք գրքի ներածականը։

Այստեղ մարդկային գլխի արդյունքները երեւում են սեփական կյանքով օժտված, իրար հետ ու մարդկանց հետ հարաբերության մեջ գտնվող ինքնակա գոյակներ: Նույնն է լինում ապրանքային աշխարհում մարդկային ձեռքի արդյունքների նկատմամբ:

Երբ մի բան քեզ անընդհատ հրամցվում է որպես անառարկելի արժեք, դա վերջ ի վերջո կա՛մ ագրեսիվ հակազդեցություն, կա՛մ անտարբերություն է առաջացնում:

Եւ քանի որ սեռն էլ բավականին դժվար խաղ է, ուռ-ֆա­շիզմի հերոսը խա­ղում է ատրճանակով, ասել է թե` ֆալոսի էրզա­ցով: Մշ­տական զորախա­ղերը հավերժական invidia penis-ն ունեն իրենց հիմքում:

Պատմական մի վավերագիր՝ հայկական խորհրդարանական ընտրությունների պատմությունից (1906թ):

"...Հայք թե կանայք եւ թե տղամարդեր քանքարավոր են. բայց ի՞նչ օգուտ քանքարավորութենից, երկոքն եւս մնացել են եւ մնում են մինչեւ այսօր անդաստիարակ, անկիրթ եւ տտիպ: Հայերը սպասում են, որ աստված երկնքից իջանե եւ նոցա համար հրաշքներ գործե. թող սպասեն, որքան կամեն: Բայց ամեն ազգ կհնձե, ինչ որ սերմանում է":

Ինտերնետն ի սկզբանե մտածվել է որպես ուտոպիա: Այժմ այն առեւտրականացված է, բայց դրա ռահվիրաները ազատամիտ, նախապաշարումներից զուրկ մարդիկ էին

Վ. Թադեւոսյանը մի նկարիչ է, որի համար միակ ճշմարիտ իրականությունը հոգեւոր արժեքներն են. ուրեմն եւ նրա ներքին աշխատանքը, նրա մտորումները արվեստին արժանի այդ միակ նյութի շուրջ են

Փիլիսոփայությունը ամփոփել արդիականության մեջ, ինչը կնշանակի նաեւ այն դուրս բերել ակադեմիայից, շրջանառության մեջ դնել կյանքում՝ սեռական, արվեստային, սոցիալական արդիականության բովում: Փիլիսոփայությունը պետք է խառնված լինի այս ամենի հետ:

Հայաստանյան ժամանակակից արվեստի կարեւորագույն շարժումներից մեկը՝ “3-րդ հարկը” ներկայացնող բնագիր տեքստերի Ցուցահանդեսը որպես ապրելակերպ ժողովածուի հրատարակմանը ընդառաջ, ներկայացնում ենք գրքում տեղ գտած նյութերից մեկը: