Հոկտեմբերյան հեղափոխությունից քիչ անց Ստալինի փոքրամարմին ֆիգուրը սկսեց նկատելի ստվեր գցել: Աստիճանաբար այն մեծացավ: 30-ականերին այս ստվերը հասավ ահռելի չափերի: Կյանքի վերջին տարիներին ` հսկայական եւ ահարկու:

Մինչեւ 1917թ. ոչ ոգ չէր կարող նույնիսկ պատկերացնել, որ 1922-ից հետո աննկատ ընդհատակյա աշխատողը արագորեն կբարձրանա իշխանության գագաթը: Ստալինը ասես թե անջատեց լենինյան կոհորտի խիտ շարքերը եւ խորքից արագորեն անցավ առաջատար խումբ: Եվ ոչ մեկի մտքով անգամ չէր կարող անցնել, թե Լենինի մահից հետո այս խումբը՝ հանրաճանաչ բոլշեւիկների այս միջուկը, արագորեն կհալչի եւ կնվազի: Ինչքան բարձրանում էր Ստալինը, այնքան պակասում էին նրա կողքի մարդիկ, ովքեր Լենինի հետ միասին վառել էին հեղափոխության ջահը:



(նկարում՝ Ստալին. “Շատ եմ սիրում լուսաբացն ու արեւամուտը”)

Stalin’s Shadow

Soon after the October Revolution, a small figure of Stalin began to cast aside a noticeable shadow. Gradually it grew. In the 30s this shadow became huge. In the last years of life it became gigantic and sinister.

Who could even have guessed until 1917 that an inconspicuous underground worker after 1922 would rapidly rise to the top of power? Stalin divided the dense lines of the Leninist cohort and quickly moved out of its deep columns into the lead group. And then he stood in front of her. And even more so, no one could even imagine that after the death of Lenin this group, this core of well-known Bolsheviks would quickly melt and decrease. The higher Stalin ascended, the less people was left near him who, together with Lenin, lit the torch of the revolution.

| materials compiled by Levon Gyulkhasyan |


աղբյուրը / source:
Д. Волкогонов. Триумф и трагедия. Политический портрет И.В.Сталина. "Роман-газетa" N 19-20,1990 г.